روغن های روانکار

 روغن‌های معدنی بدون افزودنی‌های EP برای روانکاری بیرینگ مناسب می‌باشند. روغن‌های معدنی با افزودنی‌های EP، ضد سایش و دیگر افزودنی‌ها برای بهینه‌کردن خواص روغن معمولاً در شرایط خاص استفاده می‌شوند. مطالب بخش «توانایی حمل بار: افزودین‌های EP و AW» در رابطه با افزودنی‌های برای افزودنی‌های روغن نیز صحیح می‌باشد.
روغن مصنوعی اکثر روغن‌های رایج نیز موجود می‌باشد. روغن‌های مصنوعی برای روانکاری بیرینگ‌ها در شرایط حاد نظیر دمای پایین یا بالا، استفاده می‌شوند. روغن مصنوعی انواع بسیار متفاوتی دارند که اصلی‌ترین آن‌ها پلی آلفا اولفین‌ها (Polyalphaolefines)PAO، استرها (Esters) و پلی آلکین گلیکول‌ها (Polyalkylene Glycols) می‌باشند. این روغن‌های مصنوعی خواص متفاوتی نسبت به روغن‌های معدنی دارند (جدول3).

ضخامت فیلم روغن نقش مهمی در عمر خستگی بیرینگ دارد. در شرایط روانکاری کامل لزجت روغن، اندیس لزجت و ضریب لزجت- فشار بر ضخامت واقعی فیلم روغن در محل تماس مؤثر می‌باشند. برای بیشتر روانکارها بر پایه روغن معدنی ضریب فشار- لزجت مشابه می‌باشد و مقدار ذکر شده در مراجع را می‌توان بدون خطای زیاد به کار برد ولی در روغن‌های مصنوعی تغییر لزجت با افزایش فشار به ساختار شیمیایی پایه ای (Base Stocks) روغن بستگی دارد. بر این اساس ضریب فشار – لزجت روغن مصنوعی مختلف متفاوت می‌باشد. همچنین لازم به ذکر است که تشکیل فیلم روانکاری در روغن‌های مصنوعی با روغن‌های معدنی در لزجت‌های یکسان متفاوت است و اطلاعات دقیق باید از سازنده روغن گرفته شود.
به علاوه افزودنی‌ها در تشکیل فیلم روانکاری مؤثر می‌باشند. به علت اختلاف در حلالیت (Solubility)، انواع مختلف افزودنی‌ها در روغن‌های مصنوعی در مقایسه با روغن‌های معدنی معادل، به کار برده می‌شوند.