آب بندی های خارجی
برای چیدمان‌هایی که عملکرد مؤثر آب‌بند تحت شرایط کارکرد مهم‌تر از ملاحظاتی نظیر فضای موجود و هزینه‌ها می‌باشد، چندین نوع آب‌بند خارجی برای انتخابوجود دارد. آببندهای خارجی به آببندهای شرح داده شده در این بخش محدود نمی‌باشند.
آببندهای غیر تماسی
ساده‌ترین آب‌بند قابل استفاده در خارج بیرینگ آب بند نوع شیاری می‌باشد که یک شیار کوچک بین شفت و نشیمنگاه ایجاد می‌کند (شکل 51).
این نوع آب بند برای کاربردهای که با گریس روانکاری می‌شوند و در شرایط خشک بدون گرد و غبار می‌باشند، مناسب است. به منظور تقویت این آب‌بند می‌توان یک یا چند شیار هم‌مرکز بر روی نشیمنگاه ایجاد کرد(شکل 52).
گریسی که از شیار خارج می‌شود شیارها را پر کرده و از ورود آلودگی جلوگیری می‌کند. برای روانکاری با روغن و شفت‌های افقی، شیارهای مارپیچی راست گردیا چپ‌گرد (وابسته به جهت دوران شفت) را می‌توان بر روی شفت یا نشیمنگاه ایجاد کرد(شکل 53).
این شیارها روغن بیرون رفته را به داخل برمی‌گردانند. در این حالت لازم است که جهت دوران شفت تغییر نکند.
آببندهای یک یا چندمرحله‌ای شیاردار بسیار مؤثرتر از آب‌بند با یک شیار ساده می‌باشند، ولی قیمت آن‌ها بسیار بیشتر است. این آب‌بندها عموماً در روانکاری با گریس به کار می‌روند. می‌توان راندمان این آب‌بندها را با تزریق دوره‌ای گریس غیر قابل حل در آب نظیر گریس با غلیظ کننده لیتیم- کلیسم از طریق شیارهای موجود، افزایش داد. زبانه های آببندهای شیاردار وابسته به نوع نشیمنگاه (یک تکه یا دو تکه)، روش نصب و فضای موجود ممکن است محوری (شکل زیر) یا شعاعی (شکل55) باشند.
پهنای شیار محوری آب‌بند با جابجایی محوری شفت تغییر نمی‌کند بنابراین می‌تواند بسیار باریک باشد. در صورتی که عدم همراستایی بین شف ت و نشیمنگاه وجود داشته باشد، باید از آب‌بند با شیارهای مایل استفاده کرد (شکل 56).
آب بندهای شیاردار مؤثر و ارزان قیمت را می‌توان با محصولات موجود نظیر واشرهای آب‌بندی (شکل 57) ایجاد کرد. راندمان آب‌بند با افزایش تعداد واشرها افزایش می‌یابد و یا می‌توان از واشر پرزدار نیز استفاده کرد.
دیسک‌های دورانی(شکل زیر) معمولاً برای افزایش راندمان حفاظ‌های فلزی بر روی شفت قرار می‌گیرند. حلقه‌های گردگیر (Flinger Ring)، شیارها و دیسک‌ها به دلیل مشابه در روانکاری با روغن استفاده می‌شوند. روغن خروجی از حلقه گردگیر در یک کانال درون نشیمنگاه جمع شده و به داخل برمی‌گردد (شکل59).
آببندیهای تماسی
آببندیهای شعاعی شفت که آب‌بند تماسی می‌باشند،عموماً برای بیرینگ‌های روانکاری شده، با روغن به کار می‌روند این آب‌بندها آماده نصب از جنس الاستومر معمولاً دارای بدنه تقویت شده فلزی می‌باشند. لبه آب‌بندی معمولاً از جنس لاستیک مصنوعی بوده و توسط فنری به سطح مقابل بر روی شفت فشار داده می‌شوند. وابسته به جنس آب‌بند و میط کارکرد، آببندهای شعاعی را می‌توان در دمای بین Cْ60- تا C ْ 190+ به کار برد.
سطح تماس لبه آب‌بند با شفت تأثیر بسزایی در راندمان آب‌بند دارد. این سطح باید حداقل سختی 55HRC را داشته و عمق سختی آن باید حداقل mm 3/0 باشد. صافی سطح باید مطابق 1996:4288 ISO در حدود تا باشد. در کابردهایی که سرعت کم، روانکاری خوب و آلودگی حداقل است، سختی کم‌تر نیز قابل قبول می‌باشد. به منظور جلوگیری از عمل پمپاز ناشی از شیارهای مارپیچی ایجاد شده در اثر از سنگ زنی شفت، سنگ زنی رفت و برگشتی (Plunger Grinding) توصیه می‌شود. اگر هدف از آب‌بند شعاعی جلوگیری از خروج روانکار از نشیمنگاه است، آب‌بند باید به صورتی نصب شود که لبه آن به سمت داخل (شکل 60) باشد.
ولی اگر هدف جلوگیری از ورود آلودگی‌ها می‌باشد لبه آب‌بند باید به سمت خارج (شکل 61) باشد.
آببندهای V- رینگ (شکل زیر) برای روانکاری با روغن و گریس به کار می‌روند. بدنه لاستیکی آب‌بند شفت را محکم گرفته و به همراه آن می‌چرخد در حالی که لبه آب‌بندی فشار محوری کمی روی جزء ثابت مانند نشیمنگاه وارد می‌کند. وابسته به جنس، آببندهای v- ریگ دمای کارکرد C ْ 40- تا C ْ 150+ را تحمل می‌کنند. این آب‌بندها به سادگی نصب می‌شوند و در سرعت‌های پایین عدم همراستایی زاویه‌ای زیاد شفت را تحمل می‌کند. صافی سطح بین 2 و برای سطح مقابل لبه آب‌بندی کافی می‌باشد. در سرعت محیطی بیشتر بر روی شفت مهار شوند. در سرعت‌های بالاتر از m/s 12 باید از بلند شدن V- رینگ به کمک یک رینگ فلزی جلوگیری کرد. وقتی سرعت محیطی به m/s15 می‌رسد لبه آب‌بندی از روی سطح مقابل آن بلند شده و آب‌بند V- رینگ به آب‌بند شیار دار ساده تبدیل می‌شود. عملکرد خوب آب‌بند V- رینگ به علمکرد آن به صورت حلقه گردگیر در پس زدن و دور کردن آلودگی‌ها بستگی دارد. بنابراین برای روانکاری با گریس، آب‌بند در خارج نشیمنگاه قرار می‌گیرد ولی برای روانکاری با روغن آب در داخل نشیمنگاه قرار گرفته به طوری که لبه آن در جهت مخالف بیرین است. اگر آب‌بند V- رینگ به عنوان یک آب‌بند ثانویه به کار برده شود، آب‌بند اولیه را در مقابل آلودگی‌ها و رطوبت محافظت می‌کند.
آببندهای نوع مهار محوری (Axial Clamp) (شکل 63) به عنوان آب‌بند ثانویه در شفت‌های بزرگ که نیاز به محافظت آب‌بند اولیه می‌باشد، به کار می‌رود.
این آب‌بندها در جای خود بر روی اجزای غیر دورانی محکم شده و آب‌بندی محوری نسبت به سطح متحرک ایجاد می کنند. برای این نوع آب‌بند سطح مقابل لبه باید صافی سطح معادل داشته باشد.
آببندهای مکانیکی (Mechanical Seals) (شکل 64) برای آب‌بندی گریس یا روغن در سرعت‌های پایین و شرایط کارکرد سخت به کار برده می‌روند. این آب‌بندها از دو رینگ لغزشی با سطح بسیار صاف تشکیل شده‌اند که به بدنه‌ی فنری پلاستیکی متصل می‌باشند. بدنه رینگ‌های لغزشی را در موقعیت مناسب در داخل نشیمنگاه قرار داده و نیوری پیش بار لازم برای سطوح آب‌بندی را ایجاد می‌کند. سطح نشیمنگاه مشخصه خاصی نیاز ندارد.
کاسه نمدها (Felt Seals) (شکل 65) معمولاً برای روانکاری با گریس استفاده می‌شوند این آب‌بندها ساده و ارزان بوده می‌توانند تا سرعت m/s 4 و دمای کارکرد Cْ 100+ به کار برده شوند.
سطح مقابل آب‌بند باید سنگ زده شود و صافی سطح آن باشد، با نصب یک آب‌بند شیار دار ساده به عنوان آب‌بند ثانویه می‌توان راندمان کاسه نمد را افزایش داد قبل از نصب کاسه نمد در شیار نشیمنگاه باید آن را در روغن C ْ 80 قرار داد.
واشرهای فنری یک آب‌بند ساده، ارزان و کم جا برای بیرینگ‌ها خصوصاً بلبیرینگ‌های شیار عمیق که با گریس روانکاری می‌شوند، می‌باشند. آب‌بند توسط رینگ خارجی یا رینگ داخلی مهار می‌شود و به رینگ دیگر فشار کمی وارد می‌کند. پس از مدتی کارکرد این آب‌بند به آب‌بند غیر تماسی تبدیل می‌شود و یک شیار باریک بین واشر و ریگ ایجاد می‌شود.
